Συνδικαλιστικά

Στην πρόσφατη εγκύκλιο με Θέμα: Λειτουργία Δημόσιων Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης κατά το διήμερο 7-8 Ιανουαρίου 2021 ρητώς αναφέρεται ότι: «Την Πέμπτη 7 και Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2021 αναστέλλεται η λειτουργία των απογευματινών προγραμμάτων των Προαιρετικών Ολοήμερων Δημοτικών και Ειδικών Σχολείων».Καθώς με το νέο διάταγμα της 8^ης Ιανουαρίου 2021 τα Δημοτικά σχολεία θα μείνουν κλειστά ως το τέλος του Γενάρη, εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Τι θα γίνουν οι εκατοντάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί που εργάζονται στα Προαιρετικά Ολοήμερα με καθεστώς αγοράς υπηρεσιών; Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα στήριξης που θα τους επιτρέψει να αναπληρώσουν το χαμένο τους εισόδημα; Να σημειώσουμε με έμφαση ότι όλος ο Ιανουάριος χάθηκε για τους εκπαιδευτικούς των Π.Ο.Σ. ενώ η επέκταση του lock down και το Φλεβάρη είναι ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί να αποκλειστεί πλήρως. Η ΠΟΕΔ πρέπει να θέσει το θέμα επιτακτικά στο ΥΠΠΑΝ. Να πιέσει ούτως ώστε οι συνάδελφοι μας αυτοί μην γίνουν παράπλευρες απώλειες της Πανδημίας του covid-19. Η πληρωμή των μεροκάματων των αδιόριστων εκπαιδευτικών των Π.Ο.Σ. αποτελεί αναγκαιότητα, αλλά και ίση μεταχείριση σε σχέση με άλλους επαγγελματίες των οποίων το χαμένο εισόδημα αναπληρώνεται μερικώς από το κράτος, όταν εξαναγκάζονται από τα διατάγματα της πανδημίας να μείνουν άνεργοι. Η ηγεσία της ΠΟΕΔ πρέπει να τάχιστα να ερευνήσει αν οι εκπαιδευτικοί των Π.Ο.Σ. εντάσσονται στα νέα μέτρα στήριξης που τα Υπουργεία Οικονομικών και εργασίας εξάγγειλαν στις 09/01/2020. Αν εντάσσονται να πληροφορήσει σχετικώς τους ενδιαφερόμενους, αν όχι να κάνει σχετικές παραστάσεις στο ΥΠΠΑΝ για ένταξη τους.Επιτέλους ας ενδιαφερθούμε, όχι μόνο για την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση αλλά και για τους υποαπασχολούμενους συναδέλφους μας που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης λόγω του covid-19.

*Μέλος ΑΚΙΔΑ

Πολύ έγκαιρα, την εποχή της πρώτης καραντίνας πριν δέκα μήνες, είχαν καταγραφεί ποικίλα ερωτήματα και προβληματισμοί που αναφύονταν από την διεξαγωγή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Ερωτήματα καθόλα εύλογα και με δεδομένο πως ήταν εμφανές πως η Επίσημη Πλευρά δεν είχε κανένα πλάνο ή στρατηγική για να αντιμετωπίσει με επιτυχία την κρίση που είχε να διαχειριστεί[1]. Είχε επισημανθεί πως θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη η ύπαρξη υπολογιστή στο σπίτι του εκάστοτε μαθητή και η σύνδεση στο διαδίκτυο. Είχε τονιστεί εξάλλου πως ο εξοπλισμός που τα σχολεία διαθέτουν, είναι εξοπλισμός μουσειακής κατάστασης[2]. Εξοπλισμός απηρχαιωμένος, με σοβαρότατα τεχνικά προβλήματα, με προδιαγραφές που δε συμβαδίζουν με τη σύγχρονη τεχνολογία και που ουσιαστικά βρίσκεται στον αναπνευστήρα ή έχει παραδώσει πνεύμα. Τα σχολεία Δημοτικής Εκπαίδευσης στην ολότητά τους διαθέτουν εξοπλισμό σχεδόν δεκαπέντε ετών, ο οποίος θα έπρεπε να έχει αποσυρθεί και αναπληρωθεί.  Η μερική αντικατάσταση που γίνεται κάθε χρόνο, σαφώς και δεν είναι αρκετή για να στηριχθούν τα σχολεία, συνεπώς επιβάλλεται η άμεση, ολική αντικατάσταση και αναβάθμισή του. Αυτό προστάζει και η σύγχρονη πολιτική αποκατάστασης εξοπλισμού στις μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμούς, όπου ανά τέσσερα περίπου χρόνια τον αντικαθιστούν, έχοντας ως δεδομένο πως εξοπλισμός παλαιότερος των τεσσάρων χρονών είναι αναξιόπιστος σε θέματα αναβαθμίσεων και λειτουργικότητας[3].

Πριν δέκα μήνες, παρά τις αστοχίες και τις τεράστιες αδυναμίες που παρουσίασε το ΥΠΠΑΝ, οι εκπαιδευτικοί σήκωσαν μανίκια και ουσιαστικά έκρυψαν την ανετοιμότητα της Επίσημης Πλευράς. Δεν είναι υπερβολή να αναφερθεί, πως η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και η στήριξη των μαθητών, στηρίχθηκε αποκλειστικά στις προσπάθειες που κατέβαλαν οι εκπαιδευτικοί. Μόνοι τους βρήκαν τις λύσεις, δημιούργησαν δίκτυα επιμόρφωσης και ανταλλαγής ιδεών και υλικού, βρήκαν ψηφιακά εργαλεία προσαρμοσμένα στις ανάγκες των μαθητών τους, επικοινώνησαν με τις οικογένειες, υπερέβαλαν εαυτούς. Αξίζει να τονιστεί, πως η τηλεκπαίδευση έγινε με τον προσωπικό εξοπλισμό και μέσα των εκπαιδευτικών. Την ίδια ώρα, πολλές ήταν οι φωνές, οι παραινέσεις και οι υποδείξεις για τις ενέργειες που το ΥΠΠΑΝ όφειλε να κάνει για να είναι έτοιμο για ένα ενδεχόμενο δεύτερο κύμα της πανδημίας[4] [5]. Είχαν αναδειχθεί τα προβλήματα και οι ελλείψεις και είχε τονιστεί πως το ΥΠΠΑΝ όφειλε να αφήσει τα επικοινωνιακά παιχνίδια και να δώσει λύσεις!

Δέκα μήνες μετά την πρώτη καραντίνα και αφού το ΥΠΠΑΝ είχε όλο τον χρόνο στη διάθεσή του να προγραμματιστεί και να καλύψει τις εκκρεμότητες, σημειώνεται πως είμαστε στο απόλυτο μηδέν, με τα δεδομένα να μη διαφέρουν απ’ εκείνα του περασμένου Μάρτη. Όλους αυτούς τους μήνες οι εκπαιδευτικοί, συνεχίζουν να καλύπτουν μεγάλο μέρος των κενών εξοπλισμού που υπάρχουν στα σχολεία με τα δικά τους μέσα, για να μπορούν να προσφέρουν ό,τι καλύτερο μπορούν στους μαθητές τους, μέσα στις αντίξοες συνθήκες που βιώνουμε. Υπογραμμίζεται πως η διεξαγωγή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης δε θα ήταν δυνατή χωρίς τη χρήση του προσωπικού ηλεκτρονικού εξοπλισμού των εκπαιδευτικών. Την ίδια ώρα δεν έχει ολοκληρωθεί η αναβάθμιση της συνδεσιμότητας και ταχύτητας του διαδικτύου στα σχολεία μας, ενώ επίσης δεν έχουν αναβαθμιστεί ψηφιακά τα σχολεία, παρά τις σχετικές εξαγγελίες. Το δε «ψηφιακό χάσμα» μεταξύ των μαθητών, συνεχίζει να υφίσταται, γεγονός που μπορεί να επιδεινώσει τις ανισότητες μεταξύ των μαθητών.

Το ΥΠΠΑΝ στην παρούσα φάση, δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Από την ερχόμενη Πέμπτη τα σχολεία καλούνται να εφαρμόσουν εξ αποστάσεως εκπαίδευση στην ολότητά τους (εκτός από την ακατανόητη εξαίρεση των νηπιαγωγείων) και δε διαθέτουν τον εξοπλισμό/υποδομή για να το πράξουν. Το ενδεχόμενο οι εκπαιδευτικοί να κληθούν να διδάξουν από τις σχολικές αίθουσες, με τον διαθέσιμο εξοπλισμό των σχολείων, φαντάζει ως ανέκδοτο. Το ΥΠΠΑΝ απέτυχε να εξοπλίσει τα σχολεία με κάμερες ή μικρόφωνα, ενώ φαίνεται απίθανο ο απηρχαιωμένος εξοπλισμός να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της πλατφόρμας που το Υπουργείο απαιτεί να χρησιμοποιηθεί. Αν φυσικά οι συσκευές καταφέρουν να ανάψουν! Τα δίκτυα ακόμα των σχολείων, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντέξουν την ταυτόχρονη σύνδεση δεκάδων συσκευών, με τις υφιστάμενες μη αναβαθμισμένες υποδομές δικτύου.

 

Από την άλλη, είναι ορατό το ενδεχόμενο το ΥΠΠΑΝ να προσφύγει στην εύκολη λύση, που θα το βγάλει από τη δύσκολη θέση. Να ζητήσει από τους εκπαιδευτικούς να εργαστούν από το σπίτι, με τον δικό τους εξοπλισμό, όπως έπρατταν και πράττουν εδώ και τόσους μήνες. Δεν μπορεί όμως να αγνοηθεί το γεγονός πως αρκετοί μαθητές θα είναι αποκομμένοι από το δικαίωμα στην εκπαίδευση, μιας και η Πολιτεία απέτυχε να τους παρέχει τα απαραίτητα μέσα για να συμμετέχουν. Οι συσκευές τύπου ταμπλέτας ακόμα αναμένονται…  

 

Σε κάθε περίπτωση, είναι ξεκάθαρο πλέον, πως πλάνο σε σχέση με την τηλεκπαίδευση δεν υπήρχε και δεν υπάρχει. Σε δράσεις και έργα το ΥΠΠΑΝ έχει αποτύχει παταγωδώς. Σε λίγες μέρες τα σχολεία μπαίνουν σε ρυθμούς τηλεκπαίδευσης και το ΥΠΠΑΝ δεν κατάφερε έστω να εφοδιάσει τα σχολεία με μικρόφωνα για τις ανάγκες της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Το ανησυχητικό είναι πως ενδεχομένως οι δύο μέρες τηλεκπαίδευσης που έχουν ανακοινωθεί, τελικά να είναι πολύ περισσότερες. Προφανώς οι υποσχέσεις και οι εξαγγελίες δε θα λύσουν τα ανυπέρβλητα προβλήματα. Σαφώς επίσης, δεν μπορεί το ΥΠΠΑΝ να στηρίζεται σταθερά στο φιλότιμο των εκπαιδευτικών που εδώ και καιρό το ξελασπώνουν. Τα προβλήματα δεν γίνεται να κρύβονται συνεχώς κάτω από το χαλί! Κατανοητό πως τον Μάρτη ή τον Απρίλη που πέρασε, όλοι είχαμε να αντιμετωπίσουμε κάτι ολότελα νέο και έπρεπε να προσαρμοστούμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Δεκτές και οι ελλείψεις και οι παραλείψεις σε στιγμές πρωτόγνωρες. Όμως σήμερα, δε χωρεί καμιά δικαιολογία. Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος και τα δεδομένα είναι ακριβώς τα ίδια με τότε!  Σε ένα κανονικό κράτος, θα περίμενε κανείς ένα mea culpa και άμεση προσπάθεια έστω και την υστάτη, να σωθεί ό,τι σώζεται. Δυστυχώς δεν αναμένεται κάτι τέτοιο. Θύματα αυτής της τραγικότατης κατάστασης, τα παιδιά! Τα παιδιά μας!  

* Γενικός Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ, Μέλος ΔΣ ΠΟΕΔ

Την περίοδο της καραντίνας, το ΥΠΠΑΝ ήταν λαλίστατο σε σχέση με την αξιοποίηση της τεχνολογίας, προβάλλοντάς την ως την αιχμή του δόρατος για αντιμετώπιση των δυσκολιών που αναμένονταν και για την επόμενη σχολική χρονιά. Είναι δε νωπές οι μνήμες μας για τις αναφορές πως η τεχνολογία θα στηριχθεί και θα ενταχθεί σε όλο το φάσμα του αναλυτικού προγράμματος και της μαθησιακής διαδικασίας. Εννιά μήνες μετά, πέρα από τις δηλώσεις, τους πηχυαίους τίτλους και την προσμονή, δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ακόμα περιμένουμε …

Ενώ τα σχολεία σε θέμα εξοπλισμού παραμένουν στον ίδιο τραγικό παρονομαστή, πριν λίγες μέρες, πιστό στην προσφιλή του συνήθεια, το ΥΠΠΑΝ προχώρησε σε ακόμη μια κίνηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, εγκρίθηκε χορηγία €200 ευρώ σε 2500 εκπαιδευτικούς για χρήση του προσωπικού τους υπολογιστή, στα σχολεία. Αγνοώντας, την άθλια κατάσταση που παρατηρείται στα σχολεία σε θέματα εξοπλισμού και δικτύου[1] [2] [3] [4], το γεγονός πως υπάρχουν ακόμα πολλοί μαθητές που δεν διαθέτουν τον στοιχειώδη εξοπλισμό, το ΥΠΠΑΝ επέλεξε για ακόμη μια φορά τον δρόμο του λαϊκισμού και των εντυπώσεων.

Φυσικά μέσα από αυτή την εξαγγελία, έμμεσα, το ΥΠΠΑΝ παραδέχεται, πως τα σχολεία υστερούν σε τεχνολογικό εξοπλισμό και σαφώς και δεν πάρθηκε κανένα μέτρο για να ενισχυθούν. Ουσιαστικά το ΥΠΠΑΝ αυτοαναιρείται, καταδεικνύοντας πως τα σχολεία δεν ήταν και δεν είναι έτοιμα από άποψη ψηφιακών μέσων και πρακτικά αδυνατούσαν να αντιμετωπίσουν τις παρενέργειες της πανδημίας και την εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.  Καταγράφεται επίσης,  η αποτυχία του ΥΠΠΑΝ να εξοπλίσει επαρκώς τα σχολεία, ενώ δήλωνε πριν μήνες την ετοιμότητά του. Οι υπολογιστές που αναμένονταν στα σχολεία για μερική αντικατάσταση του απηρχαιωμένου εξοπλισμού, δεν φαίνεται να έρχονται, την ίδια ώρα που τα πλείστα σχολεία καλύπτουν τις ανάγκες τους με εξοπλισμό δεκαπέντε ετών. Αν δεν εξοπλιστούν τώρα τα σχολεία, που οι συνθήκες το επιβάλλουν, πότε θα εξοπλιστούν;  Από τον περασμένο Μάρτη μέχρι και σήμερα, ο χρόνος ήταν υπέρ το δέον ικανοποιητικός για να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες! Αξίζει να σημειωθεί πως ο υφιστάμενος εξοπλισμός, αντιμετωπίζει σοβαρά τεχνικά προβλήματα, είναι απηρχαιωμένος και μη συμβατός με τις απαιτήσεις των νέων λογισμικών. Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφερθεί, πως δύσκολα ανάβει και μετά βίας κάνει τις βασικές λειτουργίες, αλλά κατά το ΥΠΠΑΝ θεωρείται πως μπορεί να σηκώσει το βάρος της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης!

Αναδεικνύεται ακόμη η γύμνια της Πολιτείας σε σχέση με τη στήριξη των μαθητών, αφού είναι γνωστό πως άφησε τις οικονομικά ευάλωτες οικογένειες με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για χορήγηση συσκευών (ταμπλέτες ή φορητούς υπολογιστές) και υποδομή. Το ΥΠΠΑΝ αθέτησε την υποχρέωσή του προς τις οικογένειες και τα παιδιά που το είχαν ανάγκη, ενώ ήταν γενικά παραδεκτό πως κάτι τέτοιο συνιστούσε την κύρια προϋπόθεση για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση[5]. Η αρχή της ισότητας ευκαιριών, θεμελιώδους αρχής της Δημόσιας Εκπαίδευσης, δεν υλοποιήθηκε ποτέ!

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι εύλογα. Αφού η Κυβέρνηση είναι έτοιμη να διαθέσει ένα σεβαστό ποσό ως χορηγία στους εκπαιδευτικούς, που καθολικά δεν την θέλουν, γιατί δεν εξοπλίστηκαν ακόμα τα παιδιά που είναι αποκομμένα από την εξ αποστάσεων εκπαίδευση; Γιατί η Κυβέρνηση δε διαθέτει το αντίστοιχο ποσό στα σχολεία, για να αντικαταστήσουν ή επιδιορθώσουν τον εξοπλισμό που πνέει τα λοίσθια; Με ποια λογική ψηφίστηκε η νομοθεσία για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ενώ είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχουν υποδομές στα σχολεία για να την εφαρμόσουν; Με ποιο σκεπτικό επιχορηγούνται οι εκπαιδευτικοί, αλλά δεν επιχορηγούνται οι μαθητές και οι οικογένειές τους;

Προτεραιότητά του ΥΠΠΑΝ θα έπρεπε να είναι η επαρκής στήριξη των σχολικών μονάδων και των μαθητών σε εξοπλισμό, για να μπορούν να συμμετέχουν στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Όχι τώρα! Χθες! Ο ίδιος εξοπλισμός εξάλλου είναι απαραίτητος για να μπορούν τα σχολεία να παρέχουν εκπαίδευση με σύγχρονα παιδαγωγικά εργαλεία, σε καινοτόμα μαθησιακά περιβάλλοντα με την ενσωμάτωση της τεχνολογίας. Το ΥΠΠΑΝ έχει την υποχρέωση να χορηγήσει τα σχολεία με τα μέσα (υπολογιστές ή ταμπλέτες) για να μπορούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Αν τα σχολεία ήταν εξοπλισμένα επαρκώς, θα είχαν και την ανάλογη δυνατότητα να καθορίσουν το πως θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τα μέσα,  για τους μαθητές ή τους εκπαιδευτικούς που τα χρειάζονται. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα έχουν βάση οι εύλογες υποψίες που αναφύονται, για μετακύλιση της ευθύνης στους εκπαιδευτικούς για τα προβλήματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και ουσιαστικά θα επιβεβαιωθεί πως γίνεται ακόμη μια προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ευθύνης, που ανήκει αποκλειστικά στο κράτος!

*Μέλος Δ.Σ. ΠΟΕΔ, Γενικός Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ