Ήταν ο θεός της [;], του [;] αλλά και της μαντικής τέχνης, δηλαδή προστάτευε όλους εκείνους που μάντευαν το [;].
Κάποτε ο Απόλλωνας σκότωσε έναν [;] που τον έλεγαν Πύθωνα, ο οποίος βασάνιζε τους ανθρώπους. Τότε από ευγνωμοσύνη οι άνθρωποι έχτισαν για τον Απόλλωνα στους Δελφούς ένα μεγάλο ναό. Μέσα στο ναό αυτό έμενε μια [;], η Πυθία. Με τη φώτιση του Απόλλωνα η Πυθία έδινε [;], δηλαδή προφητείες για το μέλλον και συμβουλές σε όλους εκείνους που της ζητούσαν να προβλέψει τι θα τους συνέβαινε. Ο ναός αυτός έγινε [;] με το όνομα "Το Μαντείο των Δελφών".
Κάποτε ο Απόλλωνας ερωτεύτηκε τη Δάφνη. Οι [;] της Δάφνης ήταν η Γη και ο Πηνειός, ένα ποτάμι στην Ελλάδα. Η Δάφνη δεν αγαπούσε τον Απόλλωνα κι έτσι ζήτησε από τη [;] της να τη βοηθήσει να γλιτώσει απ' αυτόν. Αμέσως η [;] άνοιξε, την κατάπιε και στη θέση της φύτρωσε η δάφνη. Το δέντρο αυτό θύμιζε στον Απόλλωνα την αγαπημένη του, γι' αυτό έγινε το ιερό του δέντρο και ήταν προστατευόμενό του.