Κατά την εποχή του χαλκού η πατρίδα μας ήταν ένα πολύ [;] και [;] νησί, επειδή οι πρόγονοί μας ασχολούνταν με το εμπόριο του χαλκού και κέρδιζαν πολλά [;]. Οι πλουσιότερες περιοχές της Κύπρου εκείνη την περίοδο ήταν τέσσερις [;]: η Έγκωμη στα ανατολικά [;] της Κύπρου, κοντά στην [;], το Κίτιο στα νοτιοανατολικά παράλια της Κύπρου, κοντά στη [;], το Μαρώνι και η Καλαβασός. Κάθε πόλη, αν και είχε το δικό της βασιλιά και ήταν ανεξάρτητη, ωστόσο συνεργαζόταν με τις υπόλοιπες πόλεις κι έτσι η Κύπρος εκείνη την εποχή λειτουργούσε σαν ένα και μοναδικό βασίλειο, που ήταν γνωστό με το όνομα Αλάσια. Επίσης κατά την ίδια εποχή οι Κύπριοι έδειχναν μεγάλη αγάπη στους συνανθρώπους τους κι έτσι στο νησί μας δεν υπήρχαν [;].
Τα πλούτη της Κύπρου και η πολύ καλή της γεωγραφική θέση, αφού ήταν σταυροδρόμι ανάμεσα σε τρεις ηπείρους, τράβηξαν την προσοχή των Μυκηναίων που ήταν [;] κι έψαχναν καινούρια μέρη για να πωλούν τα προϊόντα τους. Πρωτοήρθαν στο νησί μας 14 [;] πριν τη γέννηση του Χριστού, αμέσως μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου. Εγκαταστάθηκαν εδώ [;], επειδή τους άρεσε το νησί μας, φέρνοντας μαζί τις οικογένειές τους, το νοικοκυριό τους, τη [;], τη [;] και τις συνήθειές τους. Έχτισαν μάλιστα και πολλές νέες πόλεις. Έτσι, με το πέρασμα των χρόνων, η Κύπρος εξελληνίστηκε, δηλαδή έγινε ένα ελληνικό νησί.