Η ανάγνωση της δήλωσης του κ. Προδρόμου δημιουργεί εύλογες ανησυχίες για τις πολιτικές προθέσεις της παρούσας ηγεσίας του Υπουργείου αλλά και της ευρύτερης Κυβερνητικής πολιτικής, επιβεβαιώνει, δε, τα όσα εδώ και χρόνια επισημαίνονται από την Α.Κί.ΔΑ. και την ΠΟΕΔ χωρίς να λαμβάνονται υπόψη από τους προκατόχους του.

Επιβάλλεται να σημειωθεί πως το εκπαιδευτικό αυτό ζήτημα δημιουργήθηκε από τις αρχές του ’90. Το ότι η Κυπριακή Πολιτεία ακόμα παραπαίει επί του θέματος αυτού, βαραίνει όλες τις Κυβερνήσεις από τότε, όλους τους Υπουργούς Παιδείας και όλα τα πολιτικά κόμματα. Η ΠΟΕΔ έχει καταθέσει επανειλημμένα προτάσεις για τη διαχείριση του ζητήματος της ελληνομάθειας για τα παιδιά με μεταναστευτική βιογραφία (σύγχρονος όρος – παλαιότερα χρησιμοποιείτο ο όρος «αλλόγλωσσα παιδιά»).Ο καθένας μπορεί να ανατρέξει στα αρχεία του ΥΠΑΝ αλλά και αυτά της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παιδείας και θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές.

Οι αριθμοί που παρατίθενται στην παρουσίαση των ερευνητικών αποτελεσμάτων, δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται. Το ποσοστό του 15% με 17% να αφορά τους μαθητές μας, που δεν έχουν ως μητρική γλώσσα την ελληνική καταγράφεται πριν το 2000.  

Είναι θλιβερό που η παρουσία των παιδιών αυτών αντί να είναι ήδη αυτονόητη ως εκπαιδευτική και κοινωνική πραγματικότητα, γίνεται αντικείμενο δικαιολογίας για προβλήματα, παραλείψεις και ελλείμματα εκπαιδευτικής πολιτικής.

Μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να ιδωθεί η αναφορά του Υπουργού στα Δρα.Σ.Ε. και στον διορισμό εκπαιδευτικών ως μέτρο που απάντησε στο ζητούμενο: (α) όλοι, όσοι έχουν γνώση του θέματος και έγνοια για τη διαχείρισή του γνωρίζουν ότι αυτή, από πλευράς του ΥΠΑΝ, βρίθει ελλειμμάτων και αντιμετωπίζεται ως λογιστικές πράξεις ελάχιστου κόστους και όχι ως ζητούμενο παιδείας, (β) τα παιδιά αυτά, στη μεγάλη τους πλειοψηφία λαμβάνουν τη στήριξη που έχουν ανάγκη σε ένα ποσοστό που στο μέγιστο επίπεδο μπορεί να φτάσει στο 75% του διδακτικού χρόνου που δικαιούνται, (γ) με τις απαιτήσεις της πανδημίας σε συνδυασμό με την άρνηση του ΥΠΑΝ να δώσει ορθές και συνολικές λύσεις στις ανάγκες που προκύπτουν, επέκτειναν τη λογική των περικοπών κι έτσι αφαίρεσαν από τα παιδιά με μεταναστευτική βιογραφία τον χρόνο που δικαιούντο, για να λύσουν το πρόβλημα των αντικαταστάσεων ανέξοδα.

Η έρευνα, της οποίας ο Υπουργός Παιδείας παρουσίασε τα αποτελέσματα, κατέδειξε όχι απλά σε ποιο επίπεδο ελληνομάθειας βρίσκονται τα παιδιά με μεταναστευτική βιογραφία αλλά σε ποιο επίπεδο ελληνομάθειας τα αφήνει η πολιτική που επιβάλλεται από την Πολιτεία, εδώ και τρεις δεκαετίες.

Αφού αναγνωρίζεται το πρόβλημα από πλευράς του Υπουργείου Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας, θα αναμέναμε πως θα παρουσιάζονταν άμεσες ενέργειες και λύσεις. Αντί τούτου παρατίθενται αυτονόητες διαπιστώσεις, γενικολογίες, επιφόρτιση ευθυνών στα σχολεία χωρίς να παρέχονται τα απαιτούμενα εργαλεία για να ανταποκριθούν σε αυτές, πρόσθετη γραφειοκρατία, και παραπομπή στις ελληνικές καλένδες σε ό, τι αφορά τις ευθύνες της Αρμόδιας Αρχής, επιμένοντας στην πολιτική της μη δαπάνης, της μη επένδυσης.

Ως Α.Κί.ΔΑ. αναγκαζόμαστε να επανέλθουμε για πολλοστή φορά και να τονίσουμε πως:

-       Τα ερευνητικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν αυτά που η Α.Κί.ΔΑ. αλλά και η ΠΟΕΔ σημειώνουν και καταγράφουν εδώ και χρόνια ως διαπιστώσεις, ανησυχίες και, κυρίως, εκπαιδευτικά ζητούμενα.

-       Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και η στήριξη των παιδιών με μεταναστευτική βιογραφία θα πρέπει να οργανωθεί ως μέρος του Ωρολογίου Προγράμματος και να προσφέρεται από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα λειτουργίας του σχολικού χρόνου και να έχει διάρκεια στη βάση των αναγκών του κάθε παιδιού.

-       Τη διδασκαλία της ελληνομάθειας θα πρέπει να την προσφέρει σταθερό εκπαιδευτικό προσωπικό, που θα ανήκει πλήρως στο ανθρώπινο δυναμικό του σχολείου, για να ενισχύεται και η εύρυθμη λειτουργία του σχολείου.

-       Τα ερευνητικά αποτελέσματα αναδεικνύουν και την ανάγκη να υπάρξει στήριξη των παιδιών με μεταναστευτική βιογραφία από την Προδημοτική.

-       Το Πρόγραμμα Δρα.Σ.Ε. επιβάλλεται να συνεχίσει να αποτελεί εργαλείο στήριξης του κοινωνικού, κυρίως, έργου του σχολείου, ως είναι και ο σκοπός του και να ενισχυθεί, πλην, όμως, δεν πρέπει να υποκαθιστά την υποστήριξη που το σχολείο και οι μαθητές έχουν ανάγκη στο μαθησιακό επίπεδο.

Απαιτούμε από το ΥΠΑΝ επιτέλους να δώσει έμπρακτες απαντήσεις στη βάση των πραγματικών εκπαιδευτικών αναγκών στο συγκεκριμένο ζήτημα και μακριά από τις λογικές της οικονομίστικης αντιμετώπισης, που το μόνο που η πολιτική αυτή θα συνεχίσει να παράγει είναι τα αποτελέσματα που η έρευνα του Υπουργείου διαπίστωσε και παρουσιάστηκαν.